Hij is geboren en getogen in Winterswijk, toch verliet Jesper Prinsen de Achterhoek voor het bruisende Amsterdam. Inmiddels werkt hij 2,5 jaar voor Hesselink Koffie in onze hoofdstad. Wat hij zo leuk vindt, is dat hij een écht Winterswijks product in het westen mag vertegenwoordigen.

Man uit Winterswijk

Na het afronden van zijn studie aan de Hogere Hotelschool kwam hij terecht bij een groot internationaal bedrijf. “Ik heb daar met veel plezier gewerkt, maar toch wilde ik wat anders. Ik wilde vooral in een kleiner bedrijf werken, waar ik ook wat meer direct contact met mijn collega’s had.” Die ‘nieuwe uitdaging’ vond hij uiteindelijk bij Hesselink Koffie. “Ik kende het bedrijf en het product al wel van naam, want hé, ik ben en blijf een man uit Winterswijk. Toen ik hoorde dat er een plek vrij kwam, heb ik mijn kans gegrepen. Wat ik zo leuk vind, is dat ik op de vestiging in Amsterdam werk, maar bezig ben met een product uit mijn ‘eigen’ dorp, Winterswijk. Het voelt een beetje als de kers op de taart.”

Leren koffiedrinken

Zijn roots liggen in Winterswijk, dit is dan ook de plek waar hij leerde koffie drinken. “Wanneer dat was, weet ik nog heel goed. Dat was namelijk tijdens mijn eerste horecabaan. Ik maakte daar best lange dagen, dus ’s morgens voordat ik begon met werken, dronken we gezamenlijk een kop koffie. Toen vond ik het nog niet eens écht lekker, maar ik dronk het meer omdat ik het nodig had. En dan vooral espresso, omdat ik dacht dat ik daar echt wakkerder door werd”, lacht hij. Pas nu hij bij Hesselink Koffie werkt, weet hij hoe de vork écht in de steel zit. “In espresso zit natuurlijk minder cafeïne dan in koffie. Ik zie hier pas de ‘finetuning’ van het koffie zetten en drinken en waar het vandaan komt.”

Op naar de koffieplantage

Over de oorsprong van koffie zou hij nog wel meer willen weten. “Ik ken natuurlijk heel veel over de gebruikerskant en onze koffiebranderij, maar ik ben ook geïnteresseerd in de productie. Dus hoe het er op een plantage aan toegaat. Dan heb ik nog meer een beeld van de leef- en werkomstandigheden en de mensen waar wij eigenlijk mee samenwerken. Dat kan ik wel een ‘koffiedroom’ noemen; een reis maken naar een koffieplantage om zo nog meer over de koffiewereld te leren.”